O primeiro plano é magnífico, pero hai boa miga nos secundarios: a barbería a carón da porta pechou hai algúns anos; hai meses que lle seguiu A tacita de oro, da que aquí se pode albiscar o nome no cartel. Na ponte parece que xa fixeran esa desgrazada intervención da que aínda hoxe se ven as pegadas de formigón na pedra. E do río, qué dicir. Poucas canas hai, e as que se atreven, nin monxes collen. Pensar que aquí nos bañábamos...
Escrito por Xesús Fraga a las 20 de Enero 2005 a las 07:52 PM