clop

Os rapaces na aldea non tíñamos bicicleta. Era unha aldea, como todas pobre. Nun vran, o meu amigo Manolo que vivía en Baracaldo, trouxo unha e xa con doce ou trece anos era como se a minha torpeza por aprender a andar nela arraigara non cadrís. El amarrábame por detras e me soltaba deseguida, cando eu viraba o pescozo e vía que ninguén me amarraba caía como un saco, anque antes xa tivera recorrido cen metros.
Bueno xa ves que comento poucas veces, pero cando o fago...jeje
Un saúdo e no camiño nos veremos.

Aprendín aos 7 anos ás escondidas, useina moito uns anos e desde entón practicamente non a voltei a tocar. Agora ando a pensar en dar unhas pedaladas pero a estrada,os coches, impóñenme moito respeto. Gracias pola visita e o comentario Dorvisou.